Είναι αξημέρωτα της Δευτέρας της 28ης Οκτωβρίου 1940,
όταν ένας επίμονος ήχος από σειρήνες μεταφέρει την είδηση του πολέμου,
που είχε αρχίσει ουσιαστικά 2,5 μήνες πριν, στις 15 Αυγούστου, με τη
βύθιση του ευδρόμου «Ελλη».
Σύμφωνα με άρθρο της ιστορικού, Μαρίνας Πετράκη, στην «Καθημερινή» : αυτό το χρονικό διάστημα δόθηκε ο χρόνος στην ελληνική κυβέρνηση να
εντείνει τις προσπάθειες για ολοκλήρωση της στρατιωτικής και πολιτικής
προετοιμασίας της χώρας.
Η κατάληψη της Αλβανίας από τα ιταλικά στρατεύματα τον Απρίλιο 1939 επέβαλαν τον επανασχεδιασμό της αμυντικής πολιτικής.
Το χρονικό του «ΟΧΙ»
Η Επέτειος του «ΟΧΙ» μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε από τον Ιταλό πρέσβη Εμανουέλε Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά την 28η Οκτωβρίου του 1940.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον
Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα)
την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre» (Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταλικών αιτημάτων.
Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία.
Το alfavita.gr κάθε χρόνο συγκεντρώνει αρχειακό και ιστορικό υλικό
για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου εν όψει και των σχολικών εορτών.
Υλικό προς ανάγνωση και βαθύτερη κατανόηση των ιστορικών γεγονότων
εκείνης της περιόδου, που μπορούν να βοηθήσουν στην εκπαιδευτική
διαδικασία.
Παραθέτουμε απόσπασμα από παλαιότερο αλλά επίκαιρο άρθρο του Χρήστου Κάτσικα.
Όσοι
αναπνέουν την κιμωλία μέσα στις σχολικές αίθουσες γνωρίζουν καλά ότι
πολλές φορές οι σχολικές γιορτές γι΄ αυτή ή την άλλη εθνική επέτειο
μόνο χασμουρητά προκαλούν σε όσους, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς,
είναι υποχρεωμένοι να τις παρακολουθήσουν. Ισως γιατί η κυρίαρχη
πολιτική προωθεί την άγνοια του παρελθόντος καθώς γνωρίζει ότι με αυτόν
τον τρόπο υπονομεύει κάθε δυνατότητα δράσης στο παρόν.
Ίσως γιατί
στο κλίμα της εποχής ευδοκιμεί η υποταγή σ’ ένα παρόν που θεωρείται
αυτονόητο και δεδομένο, ενώ συγχρόνως ξεριζώνονται ερωτήματα που μπορούν
να υπονομεύσουν αυτή την εικόνα.
Ίσως και γιατί οι περισσότεροι
δεν αντέχουν να ακούν σε κάθε επέτειο για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και
«εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία»,
πολλές φορές άλλοτε από εκείνους που εκποιούν κομμάτι κομμάτι την
ελληνική γη και φτωχοποιούν τον λαό, άλλοτε από εκείνους που έχουν
σκύψει το κεφάλι σε αυτή την κατάσταση.
kriti.jpg){kind=link}
