Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Φόρος τιμής από πλήθος κόσμου (φωτογραφίες) 

(ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI)

Πλήθος κόσμου συρρέει από νωρίς το πρωί στον χώρο του Πολυτεχνείου, καθώς κορυφώνονται οι τριήμερες εκδηλώσεις για την 50η επέτειο της εξέγερσης κατά της δικτατορίας. 

Άνθρωποι όλων των ηλικιών, ακόμη και μικρά παιδιά βρίσκονται στο προαύλιο του εκπαιδευτικού ιδρύματος, προκειμένου να αφήσουν ένα λουλούδι ή μία ζωγραφιά στη μνήμη των ανθρώπων που αντιστάθηκαν και πολέμησαν για τη δημοκρατία.

Κάποιοι αφήνουν λουλούδια πάνω στην πόρτα του ιδρύματος, η οποία βρίσκεται ξαπλωμένη στο προαύλιο. Είναι η πόρτα που γκρέμισε το τανκ, προκειμένου οι δυνάμεις ασφαλείας να μπουν στο πανεπιστημιακό ίδρυμα για να συλλάβουν τους διαδηλωτές.

Κατέθεσε στεφάνι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Στεφάνι στο Πολυτεχνείο κατέθεσε νωρίτερα σήμερα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Σε δήλωσή της για τη σημερινή επέτειο η κ. Σακελλαροπούλου υπογραμμίζει πως «σήμερα που η δημοκρατία είναι εδραιωμένη και ισχυρή, χρέος μας παραμένει η προάσπισή της με το ίδιο πάθος και την ίδια ακλόνητη βούληση που έδειξαν οι πολιορκημένοι εκείνοι νέοι πριν από πενήντα ολόκληρα χρόνια».

Διαβάστε περισσότερα :

Πολυτεχνείο: 50 χρόνια από την εξέγερση κατά της δικτατορίας 

Μια ανορθογραφία

Κατερίνα Τζωρτζινάκη • ktzortzinaki@naftemporiki.gr

«Επειδή όλα τα μαθαίνουμε κατά κανόνα από την εύκολη μεριά τους, τελικά η σχέση με τη ζωή υποκύπτει σε φτηνές συμφωνίες με τη συνήθεια, η οποία είναι τετραπέρατη μεν, αλλά μοιάζει με τυφλοσούρτη ο οποίος ευνοεί μονίμως την ήσσονα προσπάθεια».

Έτσι τα μαθαίνουμε, έτσι τα γιορτάζουμε. Πενήντα χρόνια «Πολυτεχνείο». Έχω ζήσει τόσα, ωστόσο, νιώθω μικρότερη από εκείνους τους φοιτητές. Μόνο έτσι μπορώ να μάθω. Από μικρό μαθαίνεις. Από τον 10χρονο Οδυσσέα, που πήγε στη σχολική γιορτή και μετά μας χάρισε στο γραφείο τι του έμεινε σε μια κόλλα χαρτί. Ήσυχα κι απλά.

Αυτό ήταν το Πολυτεχνείο. Μία ανορθογραφία στην επταετία, η πιο γοητευτική ανορθογραφία. Αυτό έκανε η χούντα, «κήρηξε πόλεμο» στους πολίτες. Με «ήτα», δύο γραμμές όρθιες να κοιτιούνται και μία μικρή στη μέση. Η μικρή ήταν το «Πολυτεχνείο», που σηκώνει, όμως, όλο το βάρος να μιλήσει για έναν λαό, που η πλειονότητά του ήταν απούσα.

Share: