Στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αφιερώνει η Google το σημερινό της doodle
Στο animation, μπορούμε να δούμε μια μητέρα που εργάζεται από το σπίτι, μια αγρότισσα, μια σχεδιάστρια μόδας αλλά ακόμη και μια γυναίκα μηχανικό αυτοκινήτων.
Δείτε το Google Doodle για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας:
Πρόκειται για ένα slideshow το οποίο μας μεταφέρει στην καθημερινότητα των γυναικών σε όλο τον κόσμο.
“I want all women to be able to truly choose the lives they want to live… and receive all the respect they deserve.”—@thokamaer, 🎨 artist of today’s #IWD #GoogleDoodle
— Google Doodles (@GoogleDoodles) March 8, 2022
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) αποτελεί ημέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών, οι οποίες με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους έγραψαν ιστορία. Κάθε χρόνο γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου.
Στην ουσία, πρωτογιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στην Νέα Υόρκη, ως Εθνική Ημέρα της Γυναίκας, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, κατόπιν εισήγησης της Τερέζα Μαλκίελ, σε ανάμνηση μιας μεγάλης διαδήλωσης έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η γυναίκα έτσι κι αλλιώς είναι ένας μύθος από μόνη της, ένας μύθος που έχει γεννήσει κι άλλους μύθους, και πραγματικότητες.
« #Είναι η μέρα της γυναίκας σήμερα, λέει το ημερολόγιο,
κι η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι ποτέ να συμπάθησα αυτή την ημέρα.
Δεν θυμάμαι να έχω βγει ποτέ.
Είναι η μέρα της γυναίκας σήμερα και τα ταβερνάκια, τα bar και τα strip shows έχουν βαφτίσει την ημέρα “ladies night”.
Γιατί, πώς αλλιώς θα εκφραστεί η «ανεξάρτητη» καταπιεσμένη, βασανισμένη, κερατωμένη, απογοητευμένη γυναίκα, παρά βλέποντας σφιχτά σώματα και μπόλικο αλκοόλ, για να δηλώσει με περίσσια χαρά πως «δεν δίνει λογαριασμό
σε κανέναν».
Γιατί, πώς αλλιώς θα τιμηθεί η μνήμη των εργατριών στην Νέα Υόρκη…
Γιατί. πώς αλλιώς θα μάθουμε για το 1.000.000 θηλυκών βρεφών που θανατώνονται μετά την γέννησή τους, επειδή γεννήθηκαν με «λάθος» φύλο.
Γιατί, πώς αλλιώς μπορεί να τιμήσουμε την ημέρα!
Παράξενη μέρα, κι εγώ τη σκέφτομαι σήμερα, που βλέπω τις κόρες μου να μεγαλώνουν και σκέφτομαι ότι είναι τυχερές.
Μια άλλη γυναίκα αυτές τις μέρες σε κάποιο νοσοκομείο, βραβεύτηκε για το θάρρος της να αντιμετωπίζει τον καρκίνο παράλληλα με το 16χρονο παιδί της
και είχε τη δύναμη να χαμογελάσει και να πει «είμαστε ακόμα όρθιοι, έτσι δεν είναι;».
Μια ακόμα γυναίκα ακρωτηριάστηκε για να ακολουθήσει την «παράδοση» της φυλής της, όπως η μάνα της, η αδερφή της και η κόρη της, σε λίγα χρόνια.
Μια διαφορετική γυναίκα σήμερα, είναι εκεί έξω και πουλάει το σώμα της για να ζήσει εκείνη και το όποιο φορτίο της χάρισε η ζωή της.
Στα δεκάδες εκατοντάδες λουλούδια που θα δοθούν σήμερα, κάπου στην Κολομβία κοριτσάκια μαζεύουν, καθαρίζουν και φροντίζουν να φτάσουν αυτά τα λουλούδια στα χέρια μας…
Κι εμείς; Εμείς τι μάθαμε για τη γυναίκα;
Και τι θα μάθουμε στα παιδιά μας για τη γυναίκα;
Γιατί έχω καλή μνήμη και δεν θυμάμαι κανένα εκπαιδευτικό σύστημα να μου μίλησε για αυτές τις γυναίκες.
Ναι, είμαστε παράξενα πλάσματα. Σκληρά κι ανθεκτικά και τόσο μοναδικά, που λίγοι μπορούν να μας καταλάβουν!
Είμαστε εκείνες που ξέρουμε να μακιγιάρουμε μοναδικά τους φόβους μας, να κλειδαμπαρώνουμε τις σκέψεις μας και να χαμογελάμε.
Είμαστε και εκείνες που μπορούμε να διαθέσουμε το σώμα μας ακόμα και με ευκολία και να μη διαθέσουμε την ψυχή μας ούτε για μια στιγμή. Εκείνες, που η προτεραιότητά μας ξεκινά με τη σκέψη μας σε «εκείνον τον άλλο» -και εδώ βάλε ό,τι θες.
Τελικά, ίσως δεν είναι οι κόρες μου που θα πρέπει να τους μιλήσω μεγαλώνοντας για το τι είναι η γυναίκα. Θα το ανακαλύψουν μονες τους μετά τα πρώτα στραπάτσα!
Ίσως είναι ο γιος μου, που θα πρέπει να μάθει τι είναι αυτό το άγνωστο, μαγικό και απρόσιτο πλάσμα που λέγεται γυναίκα.
Είναι εκείνος που θα πρέπει να μάθει να εκτιμά, να σέβεται, να προσέχει και να δίνει απλόχερα την αγάπη του, τη συγγνώμη του, την αγκαλιά του.
Που θα πρέπει να μάθει πως όσο πιο «ανεξάρτητη» είναι μια γυναίκα, τόσο πιο προστατευτικά θα πρέπει να την αγκαλιάζει! Που θα πρέπει να μάθει πως στην πραγματικότητα δεν θα έχει ποτέ απόλυτη γνώση του τι είναι γυναίκα…
Κι όταν δεν καταλαβαίνει, θα πρέπει να αρκείται σ’ ένα «εκείνη ξέρει καλύτερα»…κι αυτό είναι αλήθεια!
Εκείνη ξέρει καλύτερα, γιατί εκείνη ακόμα και στα λάθη της και στα εγκλήματά της, για κάποιον άλλο τα κάνει.
Στις άπειρες σημειώσεις τού τι να θυμηθώ να μην ξεχάσω, μπαίνει το βιβλίο και η ταινία “Το Λουλούδι της Ερήμου”.
Στη σωστή ηλικία, πρέπει να το βιώσω μαζί με τα παιδιά μου.
Γιατί η σημερινή μέρα, δεν είναι μια «γιορτή», είναι μια υπενθύμιση για εκείνες τις άλλες γυναίκες.
Και μια διευκρίνηση…άλλο γυναίκα, άλλο θηλυκό γένος. Μην τα μπερδεύουμε.
Υπάρχουν άπειρα πλάσματα θηλυκού γένους που ουδεμία σχέση έχουν με την ουσία της γυναίκας.
Την ουσία της γυναίκας δεν την συνάντησαν ποτέ στον πλασματικά και πλαστικά, φτιαγμένο κόσμο τους.
Στη μοναδικότητα, την ομορφιά και τη μαγεία της γυναίκας λοιπόν, της κάθε γυναίκας με τους χίλιους ρόλους, που τους ερμνηνεύει όλους οσκαρικά, της γυναίκας που είναι κοκέτα, επαγγελματίας, μάνα, αδερφή, σύζυγος, ερωμένη, φίλη, κόρη, πιστή, άπιστη, της κάθε μιας που αντέχει, αλλά δεν ξεχνά το πιο σημαντικό, να αγαπάει και να σέβεται τον εαυτό της και να κάνει τον κόσμο της ομορφότερο! »
Δεν υπάρχει φιλία μεταξύ γυναικών». «Τώρα που έκανες παιδί πάει η καριέρα σου». «Οι γυναίκες δεν έχουν χιούμορ». «Τι την θες την καριέρα; Κοίτα να βρεις ένα καλό παιδί να παντρευτείς».
Αυτές είναι εκφράσεις που αν όχι όλες, οι περισσότερες γυναίκες έχουν ακούσει έστω και μια φορά στην ζωή τους. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένες στην κοινωνία και τον καθημερινό λόγο, που χρειάζεται ενεργή, συνειδητή προσπάθεια για να εξαλειφθούν σε κάθε τους έκφανση. Η έμφυλη προκατάληψη είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της ζωής μιας γυναίκας. Είναι κάθε «bias» που θα αντιμετωπίσει από το σπίτι της, μέχρι την εργασία, ακόμα και περπατώντας στον δρόμο. Κι αυτό το bias χρειάζεται να σπάσει.
kriti.jpg){kind=link}
